NEWS RESOURCES FORUM ARTICLES FIELD NOTES
COMMUNITY INITIATIVES PHOTO GALLERY ABOUT US
HOME

ANG BIKTIMA
ni Cyrus Pangan

Tahimik na tumangis sa kanyang pag-iisa,

Umagos ang luha sa yaring mga mata,

Umid na labi’y bahagyang ibinuka

Saka nagpakawala ng malalim na buntong-hininga;

Hikbi’t pagluha tanging saksi sa dusang bata

Na dulot nitong nadamang pagsinta.

Nabinbin ang ngiti at naglaho ang saya,

Pintig ng puso’y bumagal pagdaka,

Tigib ng sakit sa tinik na umambala

Sugat ang siyang iniwang tanging alaala;

Patak ng dugo ay di rin nagbawa,

Ang hapdi at kirot ay malaong binata.

Oh, bakit ganito ang sinapit ng puso?

Sa kanyang pagkamusmos, ito’y inilayo;

Oo nga’t pag-ibig ang siyang nagbuyo

Ngunit paanong yaon din ang siyang nagkanulo

Sa malayang pusong ngayon ay bilanggo,

Bilanggo ng kahapon, bilanggo ng pagsintang nag-alimpuyo?

Masdan sa kinasadlakang piitan ng pagsuyo

Abang biktima ng pusong palalo,

Sa kanyang pagtalima ay dito napatungo,

Bumalot ang tanikala sa pusong madugo

Walang patda ang daloy ng luha sa mga matang mugto;

Walang tigil, patuloy hanggang sa matuyo.

Kung ang umibig, katumbas ay magdusa,

Kung ang pagtibok ng puso, kalakip ay pagluha,

Anong hihigit pa sa sakit ng iyong pagkawala?

Ang pagtunton sa landas na pinakakadakila

Sa lupang sinilangang iba ang nagpasasa

Oh, bayan ko, ako’y biktima ng iyong paglaya!

Tahimik na tumangis sa kanyang pag-iisa,

Umagos ang luha sa yaring mga mata,

Umid na labi’y bahagyang ibinuka

Saka nagpakawala ng malalim na buntong-hininga;

Hikbi’t pagluha tanging saksi sa dusang bata

Ng biktimang siyang naghangad ng laya…